ప్రేమాయణం లో పదనసలు

నా చేతిలో తన చేయి... మెత్తని స్పర్శ... బిగుసుకున్న వేళ్లలో దగ్గరితనం... గుండెల నిండా వెచ్చని ఉపిరి...
పెళ్లి ఇంత ఉత్సాహాన్ని నింపు తుందా మనసులో? ఒక తోడు ఇంత ధీమాని  ఇస్తుందా?

ఇద్దరం సెలయేటి తరగల్లా గుడి చుట్టూ తిరిగి కోనేరు మెట్ల మీదకి వచ్చాం. ఒకర్నొకరం  చూసుకున్నాం.

అంతే... ఒక్కసారిగా   కూడబలుక్కున్నట్టు  ఫక్కుమని నవ్వేశాం. అలా ఎందుకు నవ్వుకున్నామో ఆ కోనేరు మెట్లకు తెలుసు. అలల తాకిడికి కదిలే తామరాకులకు తెలుసు.

తను మెట్ల మీద చేతులు రెండూ మోకాళ్ళకు బిగించి ఒద్దికగా కూర్చుంది. ఆరు నెలల క్రితం తనను ఇక్కడే, ఇలాగే కూర్చుని ఉండగా చూసిన జ్ఞాపకం ఇంకా నాలో తాజాగానే ఉంది. అప్పుడేగా నాలో అలజడి రేగింది? ఆ అలజడేగా గుడి చుట్టూ ప్రదిక్షిణలు చేయించింది? ఆ మెతో మాట్లాడించింది?  అమ్మానాన్నల్ని వాళ్ళింటికి పంపించి నిశ్చితార్ధం వరకూ లాక్కొచ్చిం ది?
జ్ఞాపకాల మధ్య తనకేసి చుస్తే తను కొంటెగా నవ్వుతోంది. ఎందుకు నవ్వుతోందో నాకు అర్థమై చటుక్కున చేయి ఎత్తాను, కొట్టబోతున్నట్టు! తల వెనక్కి వాల్చేసి తెరలు తెరలుగా నవ్వేసింది.

నాకు ఆ క్షణంలో మనోహర్ గుర్తొచ్చాడు. వాడే కదూ, మా నిశ్చితార్థానికి, పెళ్ళి ముహూర్తానికి ఉన్న మూడు నెలల వ్యవధిలో మా మధ్య తుపాను రేపింది?  రోజూ సాయం సంధ్యల్లో కోనేటి మెట్ల మీద అందంగా సాగిపోతున్న మా ముచ్చట్లని ముప్పుతిప్పలు పెట్టింది?

'కాబోయే శ్రీమతిని అంచనా వేయాలంటే ఇలాంటి చిట్కాలే ఉపయోగించాల్రా ... సరదాకే కదా? ఊ... ప్రొసీడ్ ' అంటూ మనోహర్ కిర్రెక్కిస్తే మాత్రం, నేను వినాలని ఎక్కడుంది?

ఇదిగో ఈ కోనేరు మెట్ల మీదే మొదలు పెట్టాను సొద...

'నీతో ఒక సంగతి చెప్పాలి'... నా గొంతు నాకే కొత్తగా వినిపించింది.

'చెప్పండి' అంది తను ఇదిగో ఇలాగే కూర్చుని.

'నువ్వు పరిచయం కాక ముందు నేనొక అమ్మాయిని ప్రేమించాను...'

తను చివ్వున తలెత్తింది.  అది పట్టించుకోకుండా చెప్పుకు పోయాను.

'పేరు కల్పన. నిజానికి నీకన్నా బాగుంటుంది. మన నిశ్చితార్థం తర్వాత ఇలా ఆమె గురించి నీకు చెప్పడం నాకూ ఇబ్బందిగానే ఉంది కానీ...'

కాసేపు మౌనం. తను నెమ్మదిగా గొంతు పెగల్చుకుని అడిగింది.

'మరెందుకు పెళ్లి చేసుకోలేదు?'

'ఇంటిలో ప్రోబ్లం. మా కులం కాదు. పాపం... కల్పన. పారిపోదామని కూడా ప్రొపోజ్ చేసింది. నాకే ధైర్యం చాలలేదు'
భలేగా నటించాను. ఓ పక్క నవ్వు వస్తున్నా గొంతులో గాంభీర్యాన్ని ప్రదర్శిం చాను. తను ఏమీ మాట్లాడలేదు.

'నా మీద కోపంగా ఉంది కదూ?' నెమ్మదిగా అడిగాను.

'కోపమా? ఎందుకు? మీ నిజాయితీ నాకు నచ్చింది. ఇంతకీ మన పెళ్ళికి కల్పనని పిలుస్తున్నారా లేదా?' అంది తను చాలా తేలిగ్గా.
తెల్లబోవడం నా వంతు అయింది.

ఇదంతా చెబితే మనోహర్ గాడు నవ్వేసాడు. 'ఒరేయ్... మంచి క్లారిటీ ఉన్న అమ్మాయిని చెసుకుం టున్నావురా. యు ఆర్ లక్కీ' అంటే అప్పటికి పొంగిపోయాను.

ఆ తర్వాతే మొదలైంది అసలు కథ.  తను వరసగా నాలుగు రోజులి గుడికి రాలేదు. కోనేరు చిన్నబోయిం ది, నా మనసులాగే.
ఒకవేళ పాపం బాధ పడుతోందా? చెల్లి చేత కబురంపితే ఆ మరునాడు వచ్చింది. మౌనంగా... భారంగా...

వచ్చి కూర్చుంది, మోకాళ్ళలో తల దాచుకుని.

నాకు చాలా జాలి వేసింది. 'ఐ యాం సారీ... అసలు నీకు చెప్పకూడదనే అనుకున్నాను...'

తను తలెత్తింది. కళ్ళ నిండా నీళ్ళు...

'నన్ను క్షమిచండి... మీ నిజాయితీ తెలిశాక కూడా నేను మీకు వినోద్ గురించి చెప్పకపోతే అది నిజంగా చీటింగే..'
ఆమె వెక్కుతోంది...

'వినోదా? వాడు ఎవడు?' ... నా గొంతులో ఎదో అడ్డుపడింది.

'డిగ్రీ లో నా క్లాస్ మేట్. ఇద్దరం ప్రేమిచుకున్నాం. ఎన్నో ఉత్తరాలు రాసుకున్నాం. ఇంట్లో తెలిసి చదువు మానిపించారు... అన్నయ్య వెళ్లి వినోద్ ని కొట్టి, నేను రాసిన ఉత్తరాలు అన్నీ తెచ్చేసాడు. పాపం...వినోద్... మర్నాడే ఆత్మహత్య చేసుకున్నాడు...' అంటూ ఉత్తరాల కట్ట నా చేతుల్లో పెట్టేసి ఏడుస్తూ వెళ్ళిపోయింది.

నా గుండెల్లో ఏదో  కలుక్కుమంది. కోనేటి అందం అంతా చీకట్లో కలిసి పోయింది.

ఆ ఉత్తరాలన్నీ నేను, మనోహర్ చదివాం. నా రక్తం ఉడి కిపో యింది.

'పెళ్లి రద్దు చేద్దాం అనుకుంటున్నాను'  అన్నాను.

మనోహర్ తిట్టాడు. 'పెళ్ళికి నాలుగు రోజుల ముందు ఏమిటిది? నీ కేమైనా పిచ్చా?'

ఏడిసాడు ... నా బాధ వాడికేం తెలుసు?...

'ఒకవేళ ఆ వినోద్ గురించి తను నీకేమీ చెప్పనే లేదనుకో... నువ్వు హ్యాపీగా? ఎప్పటికీ దాచేసే అవకాసం ఉన్నా, తను ఎంత నిజాయితీగా ఉత్తరాలు తెచ్చి ఇచ్చింది?... అది ఎందుకు అర్థం చేసుకోవు? ఎప్పుడైతే నీకు అంతా చెప్పేసిందో, ఆ వినోద్ జ్ఞాపకాలు ఆమె తుడిచేసిమ్దని అర్థం' అంటూ నచ్చ చెప్పాడు. పైగా చేసేదేమీ లేదు.  బంధువులంతా వచ్చేసారు. గుండెల్లో బాధ అలాగే ఉంది. చేతులు మాత్రం ఎలాగో తాళి కట్టాయి.

నిన్ననే తోలి రేయి. ప్రతి వారికి అది మధురం.. నాకు మాత్రం విషం.

పాల గ్లాసుతో తను వస్తూనే అడిగింది. 'కల్పన  పెళ్ళికి రాలేదా?'

అప్పుడు కట్టలు తెంచుకుంది నా కోపం....

'అసలు కల్పనంటూ  ఉంటే గా? ఏదో సరదాకి చెప్పానంతే... నీలా వెధవ ప్రేమాయణం నాకు లేదు'... పాల గ్లాసు విసిరి కొట్టాను.

అప్పుడు నవ్వింది తను... కడలి పో టెత్తి నట్టు!

నాకేమీ అర్థం కాలేదు. తనే చెప్పింది.

'మనోహర్ చెల్లెలు మీ మాటలు విని నాకు ముందే చెప్పేసింది. అందుకే మీరు కల్పన గురించి చెబితే నేనేమీ అన లేదు. మరి నేనూ ఇవ్వాలిగా రిటార్డు? అందుకే నాలుగు రోజులు కాస్తపడి రాసాను వినోద్ రాసినట్టుగా ఉత్తరాలు..'

'అంటే?' అన్నాను నేను అయోమయంగా!

'అంటే.... కల్పన మీ కల్పన అయితే, వినోద్ నా వినోదం...' అంటూ నవ్వుతునే ఉంది.  వెన్నెల చిన్నబోయే ట్టు... మల్లెలు తెల్లబోయే ట్టు...!!!


  (ఈనాడు ఈతరంలో ప్రచురితం)