''నమస్కారం గురూగారూ! రాజకీయాల్లో నేర్చుకోవలసిన అతి ముఖ్యమైన పాఠం ఏమిటండీ?''
''ఏడవడం''
''హ...హ్హ...హ్హా! మీరు భలే జోకులేస్తారండీ...''
''ఇది జోకు కాదురా...''
''ఊరుకోండి సార్‌. మీరు నన్ను ఏడిపించడానికి అలాగంటున్నారు. అవునా?''
''అవున్రా! నిన్ను బాగా ఏడిపించడమే ఇప్పుడు నా లక్ష్యం...''
''అదేంటి సర్‌? నేనేం చేశానని అంతమాటనేశారు? మీ దగ్గర వినయంగానే ఉన్నానే? బుద్ధిగానే పాఠాలు బట్టీ పట్టానే? మీరెలా చెబితే అలా నడుచుకున్నానే? మిమ్మల్నే నా రాజకీయ గురువుగా భావించానే? మరేంటండి నాలో లోపం?''
''ఒరేయ్‌... ముందు ఆ ఏడుపు ఆపేయ్‌...''
''ఏడుపంటారేంటి సార్‌, నేను బాధ పడుతుంటే? మీ మాట వల్ల నా మనసు నొచ్చుకుంటే అది చెప్పడం కూడా తప్పేనాండీ?''
''ఏడుపు ఆపరా బాబూ అంటుంటే, వెక్కిళ్లు కూడా పెడతావేంట్రా?''
''మళ్లీ ఇదొకటా? ఇవాళ ఇలా మాట్లాడుతున్నారేంటి సర్‌? నేనంటే ఇష్టం లేకపోతే ఆ మాట చెప్పండి, నా పొరపాటుంటే సరిదిద్దండి. కానీ ఇలా తిడితే ఎలాగండీ?''
''వార్నీ! అన్నకొద్దీ రెచ్చిపోతున్నావే? ఏడుపు, వెక్కిళ్లతో పాటు కుళ్లి కుళ్లి మరీ కన్నీళ్లు కారుస్తున్నావేంట్రా?''
''ఇది మరీ అన్యాయం గురూగారూ! మీరే నన్నని, అదేంటని అడిగిన పాపానికి నన్నింతలా మాటలనాలా సార్‌?''
''నేను నిన్నేమీ అనలేదురా. నువ్వే నేనన్నాననుకుని ఏడుస్తున్నావ్‌. ఏడిస్తే ఏడిశావ్‌ కానీ మొత్తానికి బాగానే ఏడిశావులేరా...''
''ఏమో సార్‌... నాకివాళ మీ ధోరణేం అర్థం కావడం లేదు. మీరే ఏడిపించి, పైగా బాగా ఏడిశానంటారేంటి సర్‌. మళ్లీ పొగడ్త ఒకటా?''
''ఓరి బడుద్దాయ్‌! కళ్లు తుడుచుకుని నేను చెప్పింది పూర్తిగా వింటే నీకే అర్థమవుతుంది. నువ్వు రాగానే రాజకీయాల్లో ముఖ్యమైన పాఠం ఏమిటని అడిగావవునా? దానికి నేను ఏడవడం అని జవాబిస్తే, నువ్వు అదేదో జోకనుకుని నవ్వేశావ్‌. అది జోకు కాదని ఇప్పటికైనా అర్థమైందా?''
''అంటే ఏడవడం కూడా రాజకీయమేనాండీ?''
''కచ్చితంగారా. దీన్నే ఏడుపుగొట్టు అధ్యాయమంటారు. కీలక సమయాల్లో ఇది భలే ఉపయోగపడుతుందిరోయ్‌...''
''మరయితే... ఇందాకా నన్ను ఏడిపించడమే మీ లక్ష్యమన్నారేంటి సర్‌?''
''కాదేంట్రా మరి! ఇదొక ముఖ్యమైన పాఠమైనప్పుడు దాన్ని నీకు నేర్పించవద్దూ? అది గురువుగా నా లక్ష్యమే కదరా...''
''చంపేశారండీ బాబూ. నేనింకా మీరు నన్నేదో అనేస్తున్నారనుకుని భయపడ్డాను. అయితే ఇప్పుడు పాఠం చెప్పండి సార్‌...''
''ఇంకా చెప్పడమేంట్రా? నువ్వు ఆల్రెడీ నేర్చేసుకున్నావ్‌...''
''అదెలా సర్‌?''
''నేనేదో నిన్ను అన్నాననుకుని నువ్వు నా మీద అభాండాలు వేశావు చూడు, అదంతా అసలు సిసలు ఏడుపు కిందే వస్తుంది. నేను తిట్టానన్నావ్‌, ఏడిపించానన్నావ్‌, బాధ పెట్టానన్నావ్‌, అది కూడా చెప్పుకోడానికి లేదా అంటూ నిలదీశావ్‌. ఏడుపులో దశలన్నీ బాగానే దాటావు కాబట్టే, బాగా ఏడిశావులే అన్నాను. తెలిసిందా?''
''తెలిసినట్టే ఉందండి. మరైతే ఈ ఏడుపుగొట్టు పాఠం ఏఏ పరిస్థితుల్లో ఎప్పుడెప్పుడు ఉపయోగపడుతుందో కూడా చెప్పండి...''
''ఏడవడం తెలిసుండాలి కానీ, దాన్ని ఒడుపుగా ఉపయోగించుకుంటే నిన్ను మించిన నీచ రాజకీయ నేత మరొకరుండరురా. ఉదాహరణకి నువ్వొక నేతగా రాణించాలనుకున్నావుకో. ముందు ప్రజల దగ్గర ఏడవడం నేర్చుకోవాలి. అయితే అది ఏడుపులా ఉండకూడదు. పైపెచ్చు ఓదార్పులా ఉండాలి. నిజానికి నీ ఏడుపంతా అధికారం కోసమే. కానీ ఆ ఏడుపును కడుపులో దాచేసుకోవాలి. నీ అసలేడుపేంటో ప్రజలు పసిగట్టారనుకో. నువ్వెంత ఏడ్చినా లాభం ఉండదు. కాబట్టి పైకి మాత్రం మెత్తగా నవ్వుతూ కనిపించాలి. అంటే ఏడుపుగొట్టు నవ్వన్నమాట. నీకసలు నవ్వు రాకపోయినా, దాన్ని ముఖమంతా పులుముకుని జనం దగ్గరకి బయల్దేరాలి. అలాగని గబుక్కున నవ్వేయకూడదొరేయ్‌. నీది నవ్వో, ఏడుపో తెలియనంతగా జాగ్రత్త పడాలి. అంటే నువ్వు నవ్వుతున్నా అది ఏడ్చినట్టుండాలన్నమాట. అలా ఏడవలేక నవ్వుతూ ప్రజల దగ్గరకి వెళ్లాలి. వెళ్లి నీ ఏడుపంతా ప్రజల కోసమేనన్నట్టు నమ్మించాలి. అందుకని ప్రజలే ఏడుస్తున్నట్టు, వాళ్ల ఏడుపు చూడలేకే నువ్వు రాజకీయాల్లోకి వచ్చినట్టు నమ్మించాలి. ఊరూవాడా ఇలా నవ్వలేక ఏడుస్తూ, ఏడవలేక నవ్వుతూ తిరగాలి. నిన్ను చూడ్డానికి పోగయిన జనం ఏడవకపోయినా నువ్వు వాళ్లని పనిగట్టుకుని ఓదార్చాలి. అప్పటికి అధికారంలో ఉన్నప్రభుత్వం వల్ల ప్రజలంతా నవ్వడమే మర్చిపోయినట్టు నూరిపోయాలి. ఆ ప్రభుత్వం అసలు ప్రజల ఏడుపులేవీ పట్టించుకోవడం లేదని ప్రచారం చేయాలి. నీకే గనుక ఓటేస్తే జనం బతుకంతా నవ్వులేనని కోతలు కోయాలి. నువ్వు అధికారంలోకి వస్తే ప్రజలంతా, అసలు ఏడవడమంటే ఏంటో కూడా మర్చిపోతారని భ్రమలు కల్పించాలి. అందుకోసం అడ్డమైన హామీలివ్వాలి. అసాధ్యమైన వాగ్దానాలు చేయాలి. ఓ అవ్వా, ఓ తాతా, ఓ అమ్మా, ఓ అక్కా, ఓ చెల్లీ... అంటూ నానా ఏడుపులూ ఏడ్వాలి. నీ మనవడిననాలి. నీ బిడ్డననాలి. నీ మావయ్యననాలి. నీ అన్నననాలి. ఎదురుపడ్డ వాళ్ల బుర్రలు నిమరాలి. బుగ్గలు పుణకాలి. బులిపించాలి. మొత్తానికి బోల్తా కొట్టించాలి. అర్థమైందా?''
''భలేగా అర్థమైంది సార్‌. మరయితే ఇలాంటి ఏడుపులు ఏడ్చి అనుకున్నది సాధించిన నేతలెవరైనా ఉన్నారాండీ?''
''స్వయానా ఆ నేత పాలనలో ఓ పౌరుడిగా ఉంటూ కూడా ఇంకా ఇదేం ప్రశ్నరా దరిద్రుడా...''
''అమ్మబాబోయ్‌! తిట్టకండి. ఇప్పటికి అర్థమైందండి. మరయితే గురూగారూ, ఇలా నానా ఏడుపులూ ఏడ్చి ప్రజల్ని నమ్మంచి అధికారంలోకి వచ్చామనుకోండి. ఇక అప్పుడు ఏడుపెందుకండీ? ఏడిచే అవకాశమే ఉండదుగా?''
''నీకుండదురా. ప్రజలకుంటుంది. అసలు నీ ఏడుపంతా అధికారం కోసమేనని వాళ్లకి తెలిసిపోతుంది. ఇహ... అప్పటి నుంచి వాళ్ల ఏడుపులు మొదలవుతాయి. అచ్చం నీ పరగణాలో జరుగుతున్నట్టే. రైతులు గిట్టుబాటు లేక ఏడుస్తారు. కూలీలు పనులు లేక ఏడుస్తారు. నిరుద్యోగులు ఉద్యోగాల్లేక ఏడుస్తారు. విద్యార్థులు చదువులు సాగక ఏడుస్తారు. సామాన్యులు సంపాదన చాలక ఏడుస్తారు. గృహిణులు ధరలు పెరిగిపోయి ఏడుస్తారు. ఉద్యోగులు జీతాలు సరిగా రాక ఏడుస్తారు. మొత్తానికి నిన్ను గెలిపించిన వాళ్లు, నిన్ను నమ్మినందుకు ఏడుస్తారు... ''
''సర్‌... ఆగండాగండి. నాకు అధికారం అందాక ప్రజలు ఎలా ఏడిస్తే నాకెందుకండీ? నా మటుకు నేను అధికారాన్ని అడ్డం పెట్టుకుని అడ్డంగా వాటాలు, కమిషన్లు సంపాదిస్తాను కదా? అంటే మీ ఏడుపుగొట్టు పాఠం నేను గెలిచాక ఉపయోగపడదన్నమాటేగా?''
''ఏడిశావ్‌! అప్పుడు కూడా ఎలా ఏడవాలో నేర్చుకోవాలిరా వెధవాయ్‌! నిజానికి అప్పుడే ఒడుపుగా ఏడవాలి. ఎలాగో చెబుతాను విను. నువ్వు కుర్చీ ఎక్కాక రాష్ట్రాన్ని కొల్లగొట్టడం మొదలెడతావా? మరి ప్రతిపక్షం వాళ్లు ఊరుకుంటారేంటి? నీ ఎదవేషాలన్నీ జనం ముందు బట్టబయలు చేస్తుంటారు. అధికారం ఉన్నా లేకపోయినా ప్రజల కోసమే పాటు పడే నిజాయితీ నేతలయితే, నీ నిజస్వరూపాన్ని అద్దంలో ప్రతిబింబాన్ని చూపించినట్టు చూపిస్తుంటారు. నిజాలు రాసే ప్రతికలు నీ ప్రతి అడుగులోనూ అవినీతి మడుగులెలా ఏర్పడుతున్నాయో ఎప్పటికప్పుడు అచ్చెత్తిస్తుంటారు. అప్పుడిక నీకు నవ్వు రమ్మన్నా రాదు. కానీ ఏడ్వలేక నవ్వాల్సిందే. అప్పుడెలా ఏడవాలో చెబుతాను విను. జనానికి ఈ పాటికి ఎంతో చేసేద్దునూ, కానీ ఈ ఓర్వలేని వాళ్లు అడుగడుగునా అడ్డం పడిపోతున్నారని కొత్త ఏడుపు మొదలెట్టాలి. నీ పాలనలో బడుగుల బతుకులు బాగు పడిపోతుంటే చూడలేక ఏడుస్తున్నారని అభాండాలు వేస్తూ ఆరున్నొక్క రాగంలో ఏడవాలి. అర్థమైందా?''
''బాగుంది కానీ గురూగారూ, నాదొక సందేహమండి. ఎలాగోలా అధికారంలోకి వచ్చేశాక, ఇక ఎందుకండీ ఈ ఏడుపులన్నీ? నేననుకున్నది సాధించాగా? ఇక ఎవరేమనుకుంటే నాకేం? నా నిజ స్వరూపం బయటపడితే మాత్రం నాకేం?''
''మళ్లీ ఏడిశావ్‌రా బుద్ధిహీనుడా! అధికారం అంటే ఏదో ఒకసారి కుర్చీ ఏక్కితే సరిపోతుందేంట్రా? మళ్లీ ఆ కుర్చీని కొనసాగించుకోవద్దూ? అది కాస్తా చేజారిందనుకో నీ దోపిడీ ఎలా సాగుతుంది? పైగా నువ్వుగానీ కుర్చీ దిగావనుకో, ఇక నీ మీద ఉన్న కేసులు జూలు విదుల్చుకుంటాయి. నువ్వు చేసిన అక్రమాలు, అన్యాయాలు కొత్త కేసులై నీ మెడకు చుట్టుకుంటాయి. అప్పుడైనా ఏడ్వాల్సిందేననుకో. కానీ అంతకన్నా అధికారంలో ఉంటూ దాన్ని నిలబెట్టుకోడం కోసం ఏడ్వడం నయం కదూ? కాబట్టి నీకెలా చూసినా ఏడుపు తప్పదు...''
''అవునండోయ్‌. మొత్తానికి రాజకీయమంతా ఏడుపు చుట్టూనే అల్లుకుపోయిందని అర్థమవుతోంది. మరయితే ఇలా అధికారంలో ఉంటూ దాన్ని నిలబెట్టుకోవడం కోసం ఏడుస్తూ నాలాంటి వాళ్లకి స్ఫూర్తిగా నిలిచే నేత ఎవరైనా ఉన్నారాండీ?''
''మళ్లీ నీ ఏలికను మర్చిపోతున్నావురా. నీచ రాజకీయాల్లో ఎదగాలని కలలు కనే నీలాంటి ఛోటా బేటాలకు నీ నేతని మించిన స్ఫూర్తిప్రదాత ఎవర్రా?''
''సర్‌... అడిగానని అనుకోవద్దు కానీ, ఆయన ఈ మధ్య ఏడ్చిన ఏడుపులు ఎలాంటివండీ?''
''ఒరేయ్‌... నువ్వు సమకాలీన రాజకీయాలను సరిగ్గా గమనించడం లేదురా. అందుకే నీ బతుకు ఇంకా ఇలా ఏడ్చింది. ఈ మధ్య ఆయనేం రాగం అందుకున్నాడా వినలేదా? ప్రతిపక్ష పార్టీలు, నేతలు, కిట్టని వాళ్లు కలిసి తన కుటుంబంలో చిచ్చు పెడుతున్నారని సప్తమ స్వరంలో ఏడుపు రాగం అందుకోలేదూ? అసలా ఏడుపుకి అర్థం ఉందా అంట? స్వయానా అమ్మని పార్టీ నుంచి బయటకి పంపిందెవరు? తన గెలుపు కోసం రోడ్డెక్కి చెమటోడ్చి కష్టపడిన చెల్లెలికి కనీస గౌరవమైనా ఇచ్చాడట్రా? ఇక సొంత బాబాయి విషయంలో ఎలాంటి పరిస్థితులు ఎదురయ్యాయో తెలియని విషయమా? ఇలా తన కుటుంబానికి తానే కనిపించని విలన్‌లాగా మారిన నైజాన్ని జనం గమనించడం లేదంటావా? ఇవన్నీ కప్పి పుచ్చుకుని వేరే వాళ్లెవరో కుటుంబాన్ని విడదీస్తున్నారంటూ నిస్సిగ్గుగా మాట్లాడడం, నికార్సయిన రాజకీయ రోదనకి నిలువెత్తు సాక్ష్యం కాదురా? ఇప్పుడిక తన చెల్లే ఎగస్పార్టీ అధ్యక్షురాలై, ఏడ్చినట్టున్న తన పాలనపై విమర్శలతో విరుచుకుపడడం ఆయన అసలు ఏడుపు. ఆ ఏడుపునే ఇలా వెళ్లగక్కుతున్నాడన్నమాట. అందుకనే రేపు ఎన్నికల్లో ఎగస్పార్టీ వాళ్లంతా ఇంటికో కిలో బంగారం కూడా పంచిపెడతామంటూ రకరకాల ప్రలోభాలు పెడతారు జాగ్రత్త అంటూ... తానేదే జనాన్ని మేలుకొలుపుతున్నట్టు కొత్త ఏడుపు మొదలెట్టాడు గురుడు. అసలు ఈయన గెలిచింది అన్నింటికన్నా ఘోరమైన అసంబద్ధమైన, అసాధ్యమైన, అబద్ధపు వాగ్దానాలతోనేనన్నవిషయం మర్చిపోయి మరీ ఇతరుల పడి ఏడవడం విచిత్రంగా లేదూ?''
''అవునండోయ్‌! ఇంతకీ ఆయన ఇంతగా వెక్కివెక్కి మరీ రకరకాలుగా ఎందుకేడుస్తున్నట్టండీ?''
''ఎందుకేంట్రా... ఎన్నికలు ముంగిట్లోంచి నట్టింటిలోకి వచ్చేశాయి. కుర్చీ కోసం తానిచ్చిన వాగ్దానాల్లో ఒక్కటి కూడా సరిగా నెరవేర్చని నిజం నిప్పులాగా రాజుకుంటోంది. ప్రజల్లో ఏ వర్గం వారిని కదిపినా వ్యతిరేకత కస్సుమంటోంది. ప్రతిపక్షాలన్నీ ఏకమై ఓట్లు చీలకుండా పకడ్బందీ ఏర్పాట్లతో దూసుకుపోతున్నారు. ప్రజల చూపుడు వేళ్లన్నీ తను చేసిన తప్పుల్ని ఎత్తి చూపిస్తున్నాయి. ఆ చూపుడు వేళ్లే ఇప్పుడు కొత్త మీటలు నొక్కేస్తాయేమోననేదే ఆయనగారి అసలు ఏడుపు. అర్థమైందా?''
''ఆహా... ఈ ఏడుపుగొట్టు రాజకీయ పాఠం అన్నింటికన్నా అద్భుతంగా ఉందండీ. కానీ గురువుగారూ, ఆయన ఏడుపులు ఫలిస్తాయంటారా?''
''ఏడ్చినట్టుందిరా నీ సందేహం. తామంతా ఏడవకపోయినా ఓదార్చి మరీ కుర్చీ ఎక్కి తమనే ఏడిపించిన నేతని జనం ఏడిపించకుండా వదులుతారంట్రా? నువ్వు మాత్రం అనవసరపు సందేహాలు పెట్టుకోక నీ పాఠం నువ్వు నేర్చుకుని ఏడు!''
-సృజన
PUBLISHED ON 23.1.2024 ON JANASENA WEBSITE
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి